«Νερό κι αλάτι»
«…Για τους δικούς σου, από την ώρα που φεύγεις μετανάστης είσαι ήδη σαν νεκρός, στρώνουν κάθε βράδυ τραπέζι κι εσύ λείπεις. Τους είπα να με κλάψουν 40 μέρες, κι αυτό ήταν. Κι εμείς αν πεθάνουμε, θα κοιμόμαστε για πάντα ήσυχοι. Όμως, αυτοί που δε μας δίνουν μια σφραγίδα δε θα κοιμούνται ήσυχοι ποτέ. Θέλω να πω και μια κουβέντα στους Έλληνες φίλους που έκανα: μπήκατε στην καρδιά μου. Ζήσαμε ευτυχισμένοι. Και σε όλους αυτούς που μας φέρθηκαν άσχημα, μας έφαγαν λεφτά: σας τα χαρίζω, σαν να μην έχει γίνει τίποτα. Αντίο σας».
Χασάν.
Ένας από τους 300 εργάτες μετανάστες απεργούς πείνας.
σε μαύρα σαπιοκάραβα με ρίξαν.
Νερό κι αλάτι, 300 βράχοι και λίγοι κόκκοι ζάχαρης,
πριν με μετρήσει η ζυγαριά να αργοσβήνω, πολεμώντας.
Στ ο άδειο προσκεφάλι τους μια στάλα από φροντίδα.
πριν με μετρήσει η ζυγαριά να αργοσβήνω, πολεμώντας.
πριν με μετρήσει η ζυγαριά να αργοσβήνω, πολεμώντας.
Αμπντούλ, Νορντίν, Αχμέντ, Εργάτη μετανάστη
Χαμίντ, Χασάν. αδερφέ μου.
0 comments:
Post a Comment